Mağusa Suriçi’ndeki merkez meydana adını veren Şair, Osmanlı Sultanı tarafından 1873-1876 yılları arasında Mağusa’ya sürülmüştür. Sürgünü süresince kalebent olarak yaşayarak kalenin dışına çıkamamıştır. Bugün zindan olarak görülen tek pencereli küçük odada pek az kalan yazar, Kıbrıs mutasarrıfı Veyis Paşa’nın yardımıyla yapılan üst kata taşınmış, eserlerini vermeğe devam etmiştir. Cezmi, Akif Bey, Gülnihal gibi romanları burada yazmıştır. Kale içinde serbestçe gezmiş, halk tarafından sevilmiş, tiyatro eserleri sahnelenmiş, büyük heyecan yaratmıştır. Kıbrıs Türk Edebiyatının doğuşuna da ilham vermiştir. Esaretin verdiği ruh halini çokça yaşamış olan Şairin ’Her kime gazap ederse mevlası, ona olsun zından Magosa Kalası’ deyişi nedeniyle, kentin Türkiye’de Magosa olarak bilinmesine yol açmıştır. Normalde Famagusta olan orijinal adını Mağusa olarak telaffuz eden yerli halk, Şaire o kadar sahip çıkmıştır ki, ana meydana, mahalleye, sokağa, okula adını vererek onu ölümsüzleştirmiştir. 1876 yılında meşrutiyetin ilanıyla affedilerek İstanbul’a dönen yazarın büstü, 15 Mart 1953 tarihinde büyük bir kalabalık eşliğinde meydana dikilmiştir.